Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Ανακαλύφθηκε επιγραφή της εποχής των Βασιλέων Δαυίδ και Σολομώντα πλησίον του νοτίου τείχους του Όρους του Ναού κατά τη διάρκεια των ανασκαφών του Εβραϊκού Πανεπιστημίου

Ανακαλύφθηκε επιγραφή της εποχής των Βασιλέων Δαυίδ και Σολομώντα

πλησίον του νοτίου τείχους του Όρους του Ναού κατά τη διάρκεια των ανασκαφών του Εβραϊκού Πανεπιστημίου

Ανασκάπτοντας κοντά στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ η αρχαιολόγος Δρ. Eilat Mazar από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ αποκάλυψε το πρωϊμότερο αλφαβητικό γραπτό κείμενο που ανακαλύφθηκε ποτέ στην πόλη. 
Η επιγραφή είναι χαραγμένη πάνω σε έναν μεγάλο χωρίς λαιμό πίθο που βρέθηκε μαζί με άλλους έξι στην ανασκαφή του Οφέλ. Σύμφωνα με την Δρ. Mazar, η επιγραφή που είναι γραμμένη στη χαναανιτική γλώσσα είναι η μοναδική που έχει ανακαλυφθεί στην Ιερουσαλήμ και αποτελεί μία σημαντική προσθήκη στην ιστορία της πόλης.


                                       Εικ. 1. Το κεραμικό θραύσμα με την εγχάρακτη επιγραφή

Χρονολογούμενη τον 10ο αιώνα π.Χ., η επιγραφή προηγείται 250 έτη της αρχαιότερης γνωστής εβραϊκής επιγραφής από την Ιερουσαλήμ, η οποία προέρχεται από την περίοδο του βασιλιά Εζεκία στο τέλος του 8ου αιώνα π.Χ. 
Αρχαιολόγος τρίτης γενιάς, η οποία εργάζεται στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας του Εβραϊκού Πανεπιστημίου, η Δρ. Mazar διευθύνει τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην κορυφή της Πόλης του Δαβίδ και στο νότιο τείχος του Όρους του Ναού.
 Η ανακάλυψη θα ανακοινωθεί με άρθρο από την Δρ. Mazar, τον καθηγητή Shmuel Ahituv του Πανεπιστημίου Ben-Gurion της Νεγκέβ, και τον Δρ. David Ben-Shlomo του Εβραϊκού Πανεπιστημίου μετά από την εκτεταμένη έρευνα τους πάνω στο θραύσμα Ο  καθηγητής Ahituv μελέτησε την επιγραφή και ο Δρ. Ben-Shlomo μελέτησε τη σύνθεση των κεραμικών υλικών. Το άρθρο με τίτλο,  "An Inscribed Pithos From the Ophel,"  δημοσιεύεται στο  Israel Exploration Journal 63/1 (2013).


                                        Εικ. 2. Η αρχαιολόγος Δρ. Eilat Mazar με την επιγραφή

Η επιγραφή ήταν χαραγμένη κοντά στο χείλος του αγγείου πριν από την όπτησή του και μόνο ένα θραύσμα του να έχει βρεθεί μαζί με τα θραύσματα ακόμη έξι μεγάλων αγγείων του ίδιου τύπου. Τα θραύσματα χρησιμοποιήθηκαν για να σταθεροποιηθεί το γέμισμα από χώμα κάτω από το δεύτερο όροφο του κτιρίου στο οποίο και ανακαλύφθηκαν και που χρονολογείται στην πρώιμη περίοδο του Σιδήρου IIA (10ος αιώνας π.Χ.). Μια ανάλυση της σύνθεσης του πηλού των αγγείων δείχνει ότι είναι όλα του ίδιου τύπου, και κατά πάσα πιθανότητα προέρχονται από την κεντρική ορεινή περιοχή κοντά στην Ιερουσαλήμ.
 Σύμφωνα με τον καθηγητή Ahituv, η επιγραφή δεν είναι πλήρης και πιθανόν να περιέτρεχε τον ώμο του αγγείου, ενώ ευρεθέν τμήμα περιέχει μόνο το τέλος της επιγραφής, καθώς και ένα γράμμα από την αρχή της. Η επιγραφή είναι χαραγμένη σε μία πρωτο-χαναανιτική / πρώϊμη-χαναανιτική γραφή του 11ου προς τον 10ο αιώνα π.Χ. και είναι προγενέστερη του ισραηλιτικού κράτους και της επικράτηση της εβραϊκής γραφής.
 Διαβάζοντας από αριστερά προς τα δεξιά, το κείμενο περιέχει ένα συνδυασμό γραμμάτων ύψους περίπου 2,5 εκ., τα οποία μεταφράζονται σε m, q, p, h, n, (ενδεχομένως) l και n. Από αυτόν τον συνδυασμό των γραμμάτων δεν προκύπτει κανένα νόημα από τις γνωστές δυτικο-σημιτικές γλώσσες και συνεπώς η σημασία της επιγραφής παραμένει άγνωστη.
 Οι αρχαιολόγοι υποψιάζονται ότι η επιγραφή καθορίζει το περιεχόμενο του αγγείου ή το όνομα του ιδιοκτήτη του. Επειδή η επιγραφή δεν είναι στα εβραϊκά, είναι πιθανό να έχει γραφτεί από έναν από τους μη-ισραηλίτες κατοίκους της Ιερουσαλήμ, ίσως Ιεβουσαίους, που αποτελούσαν μέρος του πληθυσμού της πόλης των χρόνων των Βασιλέων Δαβίδ και Σολομώντα.
 Οι ανασκαφές στο χώρο πραγματοποιούνται σε συνεργασία με την Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων, την Ισραηλινή Αρχή Φύσης και Πάρκων (INPA) και την Αναπτυξιακή Εταιρεία της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Ο ανασκαφικός χώρος βρίσκεται στο εθνικό πάρκο που περιβάλλει τα τείχη της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ, κοντά στο νότιο τείχος του συμπλέγματος του Όρους του Ναού. H Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων διατηρεί τον χώρο της ανασκαφής ανοιχτό για το κοινό ως εθνικό πάρκο.
 Οι ανασκαφές κατέστησαν δυνατές με μια γενναιόδωρη δωρεά από τον Daniel Mintz και την Meredith Berkman από τη Νέα Υόρκη. Οι συμμετέχοντες στην ανασκαφή είναι ισραηλινοί φοιτητές και εργάτες μαζί με φοιτητές και αποφοίτους του Herbert W. Armstrong College που καταφτάνουν στην Ιερουσαλήμ από το Edmond της Οκλαχόμα προκειμένου να συμμετάσχουν στην ανασκαφή.


Πληροφορίες από:
 Dov Smith
Hebrew University Foreign Press Liaison

Μετάφραση κειμένου: Βάλια Παπαναστασοπούλου

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Δεξαμενή που χρονολογείται από την Πρώτη περίοδο του Ναού ανακαλύφθηκε στην Ιερουσαλήμ


Δεξαμενή που χρονολογείται από την Πρώτη περίοδο του Ναού ανακαλύφθηκε στην Ιερουσαλήμ




(photo credit: Courtesy of the Israel Antiquities Authority/Vladimir Naykhin)


Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια μεγάλη δημόσια δεξαμενή από την περίοδο του Πρώτου Ναού στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, ανακοίνωσε την Πέμπτη η Αρχή Αρχαιοτήτων του Ισραήλ, παρέχοντας μία νέα προοπτική στην ύδρευση της πόλης πριν από 2.500 χρόνια.
Η δεξαμενή, χωρητικότητας 250 κυβικών μέτρων νερού, ανακαλύφθηκε γειτονικά με τη δυτική πλευρά του Όρους του Ναού κατά τη διάρκεια μιας εν εξελίξει ανασκαφής στο χώρο, δήλωσε η Αρχή Αρχαιοτήτων του Ισραήλ.
Η ανακάλυψη δείχνει ότι η ύδρευση της πόλης εκείνη την εποχή δεν στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο στην πηγή Γκιχόν, τη μοναδική φυσική πηγή νερού της Ιερουσαλήμ, αλλά και σε μεγάλες τεχνητές δεξαμενές αυτού του είδους που αποκαλύφθηκε, σύμφωνα πάντα με την Αρχή Αρχαιοτήτων του Ισραήλ.
Το μοναδικό μέγεθος της δεξαμενής - η μεγαλύτερη αυτής της περιόδου, η οποία ανακαλύφθηκε στην πόλη - και η θέση της υποδηλώνουν πιθανότητα πως έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις τελετουργικές δραστηριότητες στο Ναό, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Tsvika Tsuk. “Είναι πιθανό ότι η μεγάλη δεξαμενή, που βρέθηκε δίπλα στο Όρος του Ναού, χρησιμοποιήθηκε στην καθημερινή λειτουργία του Ναού και επίσης, εξυπηρέτησε τους προσκυνητές που ήρθαν στο ναό και χρειάστηκαν νερό για να πλυθούν και να πιουν», είπε ο Tsuk σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αρχής Αρχαιοτήτων του Ισραήλ.
Η δεξαμενή είχε μονωθεί με έναν κιτρινωπό γύψο, χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου, με τα αποτυπώματα των χεριών να είναι ακόμα ορατά στους τοίχους, είπε ο Tsuk.
Ο πρώτος ναός χτίστηκε γύρω στο 950 π.Χ., σύμφωνα με την βιβλική αφήγηση, και καταστράφηκε από τον βαβυλωνιακό στρατό το 586 π.Χ. Η κατασκευή του Δεύτερου Ναού ξεκίνησε περίπου πενήντα χρόνια αργότερα. Το Όρος του Ναού, με τη σημερινή του μορφή αποτελεί επέκταση και ανακαίνιση που συντελέστηκε την εποχή του Ηρώδη του Μέγα, δηλαδή περίπου 2.000 χρόνια πριν.
Ο Δεύτερος Ναός[1] είχε καταστραφεί από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Η ανασκαφή στην οποία η δεξαμενή βρέθηκε διεξάγεται από την Αρχή Αρχαιοτήτων του Ισραήλ και χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Elad.

Μετάφραση:
Βάλια Παπαναστασοπούλου
Αρχαιολόγος-Θεολόγος
07/09/2012

Πηγή: The Times of Israel






[1] Στις βιβλικές σπουδές ο Ναός του Ηρώδη θεωρείται πρακτικά ως ο Τρίτος Ναός και όχι ο Δεύτερος, όπως αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου. Πιο συγκεκριμένα: 1. Πρώτος Ναός = Ναός του Σολόμωντα, 2. Δεύτερος Ναός = Ναός του Ζοροβάβελ, 3. Τρίτος Ναός = Ναός του Ηρώδη. Συνεπώς, ο Ναός που καταστρέφεται το 70 μ.Χ. από τον Τίτο είναι ο Τρίτος Ναός (σημ. μεταφρ.). Παρόλα αυτά στον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό και μέσα στο πλαίσιο των μεσσιανικών προφητειών ως Τρίτος Ναός αναφέρεται ο Ναός που περιγράφει ο προφήτης Ιεζεκιήλ σε όραμά του (Ιεζ. 40) και τον οποίου επιδιώκουν και αναμένουν κυρίως οι Ορθόδοξοι Ιουδαίοι. 

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

TELL AZEKAH: ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ LMLK


TELL AZEKAH: ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ LMLK

Σήμερα (2 Αυγούστου 2012) στο Tell Azekah, o Chaim Tzemach  ανακάλυψε μια λαβή αγγείου που έφερε σφραγιστικό αποτύπωμα σφραγίδας τύπου LMLK. Στην περιοχή S-2 ο υπεύθυνος Omer Sergi , υποψήφιος διδάκτωρ στην αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ ταυτοποίησε το αντικείμενο και έκανε μία γρήγορη διάλεξη για τις σφραγίδες LMLK στους εθελοντές φοιτητές της ανασκαφής.
Για την ιστορία οι LMLK σφραγίδες εντοπίζονται στις λαβές των μεγάλων πιθαριών που ανακαλύφθηκαν κυρίως στην περιοχή μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ και χρονολογούνται κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Εζεκία (γύρω στο 700 π.Χ.).
Εντούτοις, δεν έχει βρεθεί καμία από τις ίδιες τις σφραγίδες, αλλά έχουν ανακαλυφθεί και δημοσιευθεί περίπου 2.000 σφραγίσματα που προέρχονται από τουλάχιστον 21 είδη σφραγίδων. Για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό (περίπου 700 σφραγίσματα σε λαβές αγγείων) μπορεί κανείς να ανατρέξει στην ακόλουθη ιστοσελίδα http://www.lmlk.com/research/.



 Σφραγίδα τύπου LMLK

למלך : LMLK => αποτελείται από τα Εβραϊκά γράμματα Μεμ, Λάμεδ,Καφ και προφέρεται lamelekh. Ουσιαστικά, μπορεί να μεταφραστεί ως «[ανήκει] στο βασιλιά»

Ακολουθεί βίντεο από την ίδια την ανασκαφή στο Tell Azekah.

Κείμενο: Βάλια Παπαναστασοπούλου

Μούμια των Ίνκας ηλικίας 500 χρόνων είχε λοίμωξη του πνεύμονα, πιθανώς φυματίωση


Μούμια των Ίνκας ηλικίας 500 χρόνων είχε λοίμωξη του πνεύμονα, πιθανώς φυματίωση

Οι έρευνες σε ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι των Ίνκας, που θυσιάστηκε σε μια βουνοκορφή της Αργεντινής πριν από 500 χρόνια δείχνουν ότι, όταν πέθανε, είχε μια λοίμωξη των πνευμόνων - κατά πάσα πιθανότητα φυματίωση - ανέφεραν οι ερευνητές αυτή την εβδομάδα. Πρόσθεσαν πως δύο μικρότερα παιδιά που πέθαναν μαζί της δεν έχουν λοίμωξη.
Η μούμια είναι γνωστή ως το κορίτσι, που ανακαλύφθηκε το 1999 πολύ κοντά στην κορυφή του Llullaiaco, ενός βουνού-ηφαιστείου στην επαρχία της Salta της Αργεντινής, από τους αρχαιολόγους με επικεφαλής τον Johan Reinhard και την Constanza Ceruti του Mountain Institute. Το κορίτσι, ένα επτάχρονο αγόρι και ένα ακόμη εξάχρονο κορίτσι είχαν θυσιαστεί στην Pachamama, τη θεά Γη στο τελετουργικό της Capacocha. Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες της περιοχής, η χαμηλή υγρασία, το αναερόβιο περιβάλλον και η παρουσία των φυσικών απολυμαντικών οδήγησαν στην αξιοσημείωτη διατήρηση των σωμάτων, τα οποία εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο Αρχαιολογίας στη Salta της Αργεντινής. Οι μούμιες βρίσκονται σε αεροστεγείς, αυτόνομες κάψουλες και διατηρούνται στους -20 βαθμούς Κελσίου.


Η μούμια του δεκαπεντάχρονου κοριτσιού

Οι εξετάσεις για λοιμώξεις σε αρχαία δείγματα είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς το DNA πρέπει να ενισχυθεί και συνεπώς υπάρχει κίνδυνος να ενισχυθούν και οι ξένες προσμείξεις. Επιπλέον, ακόμα και αν ανακαλυφθεί κάποιος ιός, αυτό δε σημαίνει κατ’ ανάγκη πως το άτομο είχε ενεργό λοίμωξη.
Η Angelique Corthals, ιατροδικαστής-ανθρωπολόγος από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και οι συνεργάτες της στο SUNY Stony Brook πραγματοποίησαν μια διαφορετική προσέγγιση. Έλαβαν επιχρίσματα ιστού από τα στόματα των κοριτσιών και του επτάχρονου αγοριού και ανέλυσαν τις πρωτεΐνες που υπήρχαν. Η ομάδα ανέφερε στο περιοδικό PLoS One, ότι οι πρωτεΐνες που υπάρχουν στην κοπέλα, ήταν χαρακτηριστικές μιας ενεργούς ανοσολογικής αντίδρασης σε μια μόλυνση. Η ανάλυση του DNA έδειξε ότι το κορίτσι είχε μολυνθεί από ένα βακτήριο της οικογένειας των Mycobacterium, η οποία περιλαμβάνει και το βακτήριο της φυματίωσης, ενώ και η αξονική τομογραφία έδειξε πως έπασχε από πνευμονική λοίμωξη. Δεν παρατηρήθηκαν παρόμοια προβλήματα στο αγόρι.


Η μούμια του επτάχρονου αγοριού


«Η έρευνά μας είναι η πρώτη του είδους της, καθώς, αντί να ψάχνει για το παθογόνο, το οποίο είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να βρεθεί στα αρχαία δείγματα, εξετάζουμε το προφίλ της πρωτεΐνη του «ασθενούς», η οποία μας λέει με μεγαλύτερη ακρίβεια, αν υπήρξε πράγματι μία λοίμωξη κατά τη στιγμή του θανάτου», δήλωσε η Corthals. «Η έρευνά μάς ανοίγει την πόρτα για την επίλυση πολλών ιστορικών και σύγχρονων μυστηρίων της Βιοϊατρικής και της Εγκληματολογίας, όπως π.χ. να κατανοήσουμε γιατί η πανούκλα του 1918 ήταν τόσο θανατηφόρα ή να ανακαλύψουμε ποιο παθογόνο είναι υπεύθυνο για το θάνατο σε περιπτώσεις πολλαπλών λοιμώξεων».

Μετάφραση Βάλια Παπαναστασοπούλου

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

The Sound of Akkadian -- Listen to Ancient Babylonian online

The Sound of Akkadian -- Listen to Ancient Babylonian online
by the School of Oriental and African Studies
University of London
http://www.soas.ac.uk/baplar/recordings/

The Old Babylonian Period (c. 1900-1500 BCE)

Ammi-Ditana’s Hymn to Ishtar
The Codex Hammurabi
The Epic of Gilgamesh, Old Babylonian Version, Tablet II
The Epic of Gilgamesh, Old Babylonian Version, BM+VAT
The Epic of Anzû, Old Babylonian Version, Tablet II
Atra-Hasīs, Old Babylonian Version, Tablet I
Diviner's Prayer to the Gods of the Night
Incantation for Dog Bite
Letter of Marduk-nāṣir to Ruttum (AbB III 15)
Letter of Kurkurtum to Erīb-Sîn (AbB XII 89)

The First Millennium BC

The Epic of Gilgamesh, Standard Version, Tablet XI
The Babylonian Poem of the Righteous Sufferer (Ludlul bēl nēmeqi), Tablet II
The Babylonian Epic of Creation (Enūma elîš), Tablet I
Ištar's Descent to the Netherworld
The Šamaš Hymn

Press the following link:
http://www.soas.ac.uk/baplar/recordings/

Ανακαλύφθηκε σφραγίδα από αρχαιολόγους στο Ισραήλ, η οποία μπορεί να απεικονίζει το μύθο του Σαμψών.


Ανακαλύφθηκε σφραγίδα από αρχαιολόγους στο Ισραήλ, η οποία μπορεί να απεικονίζει το μύθο του Σαμψών.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η σκηνή που εμφανίζεται στο τέχνεργο θυμίζει την ιστορία του Σαμψών στο βιβλίο των Κριτών, όπου ο ήρωας μάχεται ένα λιοντάρι.






Η σφραγίδα ανακαλύφθηκε σε ανασκαφικό στρώμα του 11ου αι. π.Χ.

Μία μικρή σφραγίδα που βρέθηκε πρόσφατα στις ανασκαφές του Tell Beit Shemesh θα μπορούσε να είναι το πρώτο αρχαιολογικό αποδεικτικό στοιχείο της ιστορίας του βιβλικού Σαμψών.
Η σφραγίδα που έχει μέγεθος 1,5 εκατοστό απεικονίζει ένα μεγάλο ζώο δίπλα σε μια ανθρώπινη φιγούρα. Η σφραγίδα βρέθηκε σε ανασκαφικό στρώμα, το οποίο χρονολογείται στον 11ο αι. π.Χ., μία εποχή πριν την ίδρυση του Ενωμένου Βασιλείου του Ισραήλ, που θεωρείται η περίοδος των βιβλικών Κριτών, συμπεριλαμβανομένου και του Σαμψών. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η σκηνή που απεικονίζεται στην σφραγίδα θυμίζει την ιστορία του Σαμψών στο βιβλίο των Κριτών, όπου ο ήρωας μάχεται ένα λιοντάρι.
Εντούτοις, οι διευθυντές της ανασκαφής, ο Καθ. Shlomo Bunimovitz και ο Dr. Zvi Lederman του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ αναφέρουν πως δεν προκύπτει το συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη φιγούρα στη σφραγίδα είναι ο βιβλικός Σαμψών. Αντίθετα, η γεωγραφική εγγύτητα με την περιοχή όπου έζησε ο Σαμψών, και η χρονολόγηση της σφραγίδας, δείχνουν απλά ότι μία ιστορία είχε ειπωθεί κατά την εποχή που ένας ήρωας αναμετρήθηκε με ένα λιοντάρι, και αυτή η ιστορία τελικά αποτυπώθηκε στο βιβλικό κείμενο και πάνω στη σφραγίδα.
Είναι γεγονός πως δεν απέχει πολύ από την Beit Shemesh η Tell Batash, η οποία είναι η βιβλική Timna (Τιμναθά), όπου ζούσε η σύζυγος του Σαμψών. Όπως αναφέρει και το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, ο Σαμψών πήγαινε στη γιορτή των αρραβώνων του μαζί με τους γονείς του, όταν «ένα λιονταράκι όρμησε μουγγρίζοντας πάνω στον Σαμψών « (Κριτές 14, 5).
Σύμφωνα με την αφήγηση της Π.Δ., αφού ο Σαμψών σκότωσε  το λιοντάρι, το γεγονός αυτό έγινε η πηγή ενός από τους πιο διάσημους γρίφους στην ιστορία, με τον οποίο ο Σαμψών διασκέδασε τους επισκέπτες της γιορτής των αρραβώνων του: «Από ’κείνον που τρώει, βγήκε αυτό που τρώγεται» (Κριτές 14,14).
Από την ίδια περίοδο ήρθαν στο φως και δύο κτίσματα, τα οποία προφανώς χρησιμοποιήθηκαν για τελετουργικούς σκοπούς. Επίσης στο χώρο βρέθηκαν και άλλα ευρήματα, τα οποία ο Bunimovitz χαρακτήρισε ως «αινιγματικά», όπως ένα είδος τράπεζας δίπλα στην οποία ανακαλύφθηκε πλήθος από οστά ζώων. Οι ανασκαφείς πιστεύουν ότι μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί για θυσίες.


Τμήμα της ανασκαφής στην Beit Shemesh

Θεμελιώδους σημασίας για τις ιστορίες της Beit Shemesh και τις ιστορίες του Σαμψών αποτελεί η ύπαρξη στην περιοχή των συνόρων μεταξύ των Φιλισταίων και των κατοίκων της περιοχής, πρώτα των Χαναναίων και αργότερα των Ισραηλιτών. Οι ανασκαφείς μπορούν να καθορίσουν τα σύνορα μεταξύ των δύο πολιτισμών μέσω των οστών ζώων που ανακαλύπτουν στην περιοχή της ανασκαφής ή πλησίον αυτής.
Σε ανασκαφές που διεξάγονται λίγα χιλιόμετρα δυτικά της Beit Shemesh, βρέθηκε ένας μεγάλος αριθμός οστών χοίρων, που δείχνει το είδος των τροφίμων που καταναλώνονταν από τους κατοίκους αυτής της περιοχής, ενώ στο Tell Beit Shemesh, ήρθαν στο φως πολύ λίγα οστά χοίρων, και αυτά εξαφανίζονται πλήρως από τα στρώματα του 11ου αι. π.Χ. Σύμφωνα με τον Bunimovitz, όταν οι Φιλισταίοι, οι οποίοι έτρωγαν το χοιρινό κρέας έφτασαν στην Παλαιστίνη από την περιοχή του Αιγαίου, οι ντόπιοι σταμάτησαν να τρώνε χοιρινό κρέας προκειμένου να διαφοροποιηθούν από τους νεοφερμένους.
Οι βιβλικές ιστορίες που αντικατοπτρίζουν το συνοριακό ρόλο της Beit Shemesh «προσθέτουν έναν μυθικό χαρακτήρα στην κοινωνική διαδικασία μέσω της οποίας οι δύο εχθρικές ομάδες διαμόρφωσαν τις ιδιαίτερες ταυτότητές τους, ένα γεγονός που συμβαίνει ακόμη και σήμερα κατά μήκος των συνόρων», αναφέρει ο Bunimovitz.

Πηγή: Εφημερίδα Haaretzarchaeologyinprocess.blogspot.com

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Δορυφόροι αποκαλύπτουν χιλιάδες χαμένες πόλεις της Μεσοποταμίας


Φαντάσματα στην άμμο

 

Κάτω από τα χώματα της Εύφορης Κοιλάδας στη Μέση Ανατολή, ίχνη χιλιάδων αρχαίων οικισμών που κρύβονταν εδώ και χιλιετίες αποκαλύπτονται με ανάλυση δορυφορικών δεδομένων -μια νέα προσέγγιση που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε βασικό εργαλείο της αρχαιολογίας.

Οι ερευνητές του Χάρβαρντ και του MIT βασίστηκαν στο γεγονός ότι οι μακρόβιοι ανθρώπινοι οικισμοί τείνουν να αλλάζουν την υφή του εδάφους και να δημιουργούν λοφίσκους στο ξηρό τοπίο της Μεσοποταμίας -οι κάτοικοι χτίζουν πάνω σε διαδοχικά στρώματα παλαιότερων κατασκευών, ανυψώνοντας σταδιακά τους δρόμους και ολόκληρη την πόλη.

Χρησιμοποιώντας αυτοματοποιημένες τεχνικές ανάλυσης, βασισμένες στα φασματικά χαρακτηριστικά των περιοχών που έχουν διαμορφωθεί από ανθρώπινη δραστηριότητα, εντόπισαν 9 με 14 χιλιάδες πιθανούς αρχαίους οικισμούς, διάσπαρτους σε μια περιοχή 23.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη βόρεια Μεσοποταμία, που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της σημερινής Συρίας.

Τα ευρήματα καλύπτουν περίπου 8.000 χρόνια του πολιτισμού της Μεσοποταμίας.

«Από ό,τι γνωρίζουμε, αυτή είναι η μεγαλύτερη συστηματική μελέτη της αρχαιολογίας η οποία βασίστηκε σε δορυφορικές εικόνες» γράφουν οι ερευνητές, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματά τους 
στο Proceedings of the National Academy of Sciences.

Προηγούμενες αρχαιολογικές μελέτες βασίζονταν σε εικόνες του Google Earth και στις περισσότερες περιπτώσεις οι συγγραφείς αναζητούσαν τις ενδείξεις που τους ενδιέφεραν με το μάτι.

Αυτή τη φορά, όμως, ο Μπιόρν Μένζε του ΜΙΤ και ο Τζέισον Ουρ του Χάρβαρντ αξιοποίησαν εικόνες από κατασκοπευτικούς δορυφόρους της δεκαετίας του 1960, φωτογραφίες από σύγχρονους δορυφόρους γεωσκόπησης, καθώς και σε χάρτες του ανάγλυφου της επιφάνειας που προσέφερε η NASA.

Οι δύο ερευνητές εκπαίδευσαν ειδικό λογισμικό ώστε να αναγνωρίζει στις εικόνες τα μήκη κύματος που αντιστοιχούν σε ένα βασικό χαρακτηριστικό: η ανθρώπινη παρουσία τείνει να αλλάζει τη σύσταση και την υφή του εδάφους. Από προηγούμενες μελέτες, ήταν γνωστό ότι το χώμα γύρω από τους οικισμούς περιέχει περισσότερα οργανικά συστατικά, τα οποία προέρχονται από την αποσύνθεση των σκουπιδιών αλλά και από τους πλίνθους από τους οποίους κατασκευάζονταν τα κτίσματα. Επιπλέον, το έδαφος γύρω από τους οικισμούς έχει λεπτότερη υφή και τείνει να είναι πιο ανακλαστικό. Η ανάλυση αποκάλυψε 14.000 πιθανές τοποθεσίες.

Στην επόμενη φάση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τοπογραφικά δεδομένα της NASA για να εντοπίσουν τις τοποθεσίες που εμφάνισαν ανύψωση, περιλάμβαναν δηλαδή λόφους. Σε πολλές περιπτώσεις, οι λοφίσκοι αυτοί υποδηλώνουν την παρουσία ερειπίων στο υπέδαφος. Οι γήλοφοι αυτοί ονομάζονται «τελ» στα αραβικά, όρος που χρησιμοποιούν και οι αρχαιολόγοι.

Στην επόμενη φάση της μελέτης, το λογισμικό χρησιμοποίησε τα ίδια δεδομένα για να υπολογίσει τον όγκο των τελ -όσο μεγαλύτερος είναι ένας λοφίσκος, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να ήταν η διάρκεια ζωής αλλά και το μέγεθος ενός οικισμού.

Οι ερευνητές δεν μπόρεσαν βέβαια να επιβεβαιώσουν ότι κάτω από τα 9.000 τελ που εντόπισαν υπάρχουν ερείπια -αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ανασκαφές.

Παρόλα αυτά, η μελέτη θα μπορούσε να αποδειχθεί σημαντικός οδηγός για τους αρχαιολόγους που εξερευνούν ακόμα και σήμερα την αρχαία Μεσοποταμία.

Ο επόμενος στόχος των δύο ερευνητών είναι να μελετήσουν πώς η δημιουργία αρχαίων οικισμών σχετίζεται με τα μοτίβα της διαθεσιμότητας του νερού σε αυτή την περιοχή.
tanea.gr, 20/3/2012