ΕΤΟΙΜΟΣ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΠΤΕΡΟΥ ΝΙΚΗΣ

Λάμπει και πάλι ο ναός της Απτέρου Νίκης

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 7 Σεπτεμβρίου 2010, 17:50

Κατά ένα μέτρο ψηλότερος, απαλλαγμένος από την παρουσία ικριωμάτων και εργατών, στέκεται πλέον ο ναός της Αθηνάς Νίκης στην Ακρόπολη, όπως και άλλα μνημεία στον ιερό βράχο, πριν αρχίσει, τον Οκτώβριο, ο νέος κύκλος εργασιών στη δυτική πλευρά του Παρθενώνα και στα Προπύλαια.

Από το 1979, που ξεκίνησαν οι εργασίες στην Ακρόπολη, τα προβλήματα ήταν πολλά, καθώς πάντα προείχε η ασφάλεια των μνημείων και η αναστήλωση συχνά επεφύλασσε εκπλήξεις.

Το μνημείο της Απτέρου Νίκης, πολύπαθο από το 1687 ακόμη, όταν κατεδαφίστηκε από την τουρκική φρουρά (για να αντιμετωπιστεί η φρουρά των Βενετών του Μοροζίνι), αλλά και συχνά αναστηλωμένο -έστω και λανθασμένα το 2001- υιοθετήθηκε από την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων.

Πολλά μέλη του είχαν τοποθετηθεί σε λάθος θέσεις, ενώ η δυτική πλευρά έγερνε κατά 4,5 εκατοστά και οι οξειδώσεις είχαν φτάσει στον κατώτερο ναό, τον πώρινο της αρχαϊκής εποχής. Αυτή η τελευταία παρέμβαση, δηλαδή η τοποθέτηση μεταλλικής εσχάρας από ανοξείδωτο χάλυβα καθυστέρησε ακόμη περισσότερο τον χρόνο παράδοσης του μνημείου, επειδή δεν είχε προγραμματιστεί.

Τα έργα, ωστόσο, καθυστέρησαν και δύο ακόμη μελέτες. Ήταν αυτή της θέσης των λίθων της ζωφόρου και εκείνη της κατασκευής, από μάρμαρο, των λεοντοκεφαλών στις σίμες, κάτι που έγινε για πρώτη φορά στην Ακρόπολη.

Σημειώνεται ότι οι εργασίες αναστήλωσης έγιναν από την Υπηρεσία Αναστήλωσης Μνημείων Ακρόπολης σε συνεργασία με την Α’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων υπό την επίβλεψη της Επιτροπής Συντήρησης μνημείων Ακροπόλεως.

Ο ναός της Απτέρου Νίκης βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του Ιερού Βράχου, στη θέση όπου στα μυκηναϊκά χρόνια υπήρχε ο πύργος του τείχους, που προστάτευε την είσοδο στην Ακρόπολη.

Ο ναός κτίστηκε μεταξύ των ετών 426-421 π.Χ., σε σχέδια του Καλλικράτη, και αποτελεί το διάδοχο πρωιμοτέρων ναών, αφιερωμένων στην Αθηνά Νίκη.

Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει το οικοδόμημα ως ναό της Απτέρου Νίκης και παραθέτει την παράδοση, σύμφωνα με την οποία η Αθηνά απεικονιζόταν στο λατρευτικό της άγαλμα, χωρίς φτερά για να μένει πάντα στην Αθήνα.

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 7 Σεπτεμβρίου 2010, 17:50

Πηγή: zougla.gr

Who are you calling a Philistine? An intereview of archaeologist Dr Louise Hitchcock, excavator of Tell es-Safi/Gath (Israel)

Who are you calling a Philistine?

Volume 6 Number 9 September 6 - October 10 2010

University of Melbourne Archaeology PhD candidate, Amanda Mae Rose, holds a sealing, a device used to protect the contents of letters, jars, and even storerooms. Photograph courtesy Dr Louise A Hitchcock.

For the past four years, archaeologist Dr Louise Hitchcock has led a team of University of Melbourne students to dig at the site of Tell es-Safi/Gath in Israel. Voice spoke to Dr Hitchcock about her annual excursion as an area supervisor and the experience and training this offers students to work on an archaeological field at the crossroads of the Aegean, Canaanite, Israelite and Egyptian civilisations.

Where is Tell es-Safi/Gath?

Tell es-Safi/Gath is a commanding mound located on the border between the Judean foothills (the Shephelah) and the coastal plain (Philistia), approximately half way between Jerusalem and Ashkelon. At about 100 acres in size, it is one of the largest and most important pre-Classical archaeological sites in Israel, including remains from the Chalcolithic period through to the Crusader period.

How many students accompanied you on this dig?

I usually take around eight students, but thanks to recent funding by the Australian Research Council, this year I was able to triple the size of my excavation team to 24 students, from first-years through to postgraduates. Each year we are lucky enough to work closely with Professor Aren Maeir of Bar-Ilan University.

What is the historical context of the site?

Tell es-Safi/Gath is famous for being traditionally known as the biblical home of Goliath. It is also associated with the migration of and settlement by Aegean peoples after the collapse of Mycenaean civilisation at the end of the Bronze Age, around 1180 BCE. Our team works in the Philistine sector of the site where we’ve found locally-produced Mycenaean IIIC pottery just below the surface, along with evidence for ritual feasting, monumental architecture, and habitation areas.

How does this excursion align with your academic interests?

My interest in the Philistines stems from my specialisation in the archaeology of Prehistoric Greece and Cyprus, and in investigating the multicultural identity of the Philistines, which contains Aegean, Canaanite, Cypriot, and Anatolian components as well as influences from the neighbouring Egyptian civilisation.

Philistine material culture has many features associated with Cyprus and Aegean Greece including the introduction of hearths which were used alongside the Canaanite tabun (bread oven), notched animal scapulae associated with Cypriot culture, ceremonial vessels such as animal head cups, Aegean-style reel-shaped loom-weights, the earliest hydraulic plaster in the Levant, Aegean-style cooking pots, and feasting remains including pork. This distinguishes the Philistine culture from surrounding groups. Working at the site is a chance to study the emergence of a new cultural group.

Has your work at Tell es-Safi/Gath shed new light on old myths?

To be a ‘Philistine’ has entered our language to mean uncouth or barbaric, a perception deeply situated in biblical thought. Just as the Greeks described non-Greek neighbours as ‘Barbarians,’ so too did the biblical writers describe people settled along the southern coast of the Levant in derogatory terms. In contrast, our research at Tell es-Safi/Gath demonstrates that the Philistines were a sophisticated and artistic urban culture that positively influenced the surrounding region.

What new discoveries did your team make on this trip?

We made a lot of new and important finds. In one area, we found a new bread oven and floor areas with organic remains known as phytoliths and a large amphora. In excavating beneath the hydraulic cement we excavated last year, we uncovered a foundation deposit consisting of three cups. Foundation deposits often mark important building projects and the hydraulic cement we uncovered marks the earliest use of such a material in the Levant and has its closest parallel in Minoan Crete.

We also excavated a large courtyard area and found an array of items including a complete juglet, an undecorated sealing, and jewellery. The jewellery included a gold earring, a silver bead, and several faience and carnelian beads. We also began a scientific study of the chisel marks on a pavement uncovered in 2009, and obtained a 10th century BCE radiocarbon date for organic material found in the hearth which we uncovered in 2008.

The discovery of a second deposit of some remains of feasting included an assortment of animal bones, broken Mycenaean-style cups, and a bull figurine. This suggests that the area we’re excavating is closely associated with the Philistine temple located approximately 20 metres to the west.

We also completed a preliminary reading of the bones from feasting deposits we excavated in 2008 and 2009, which included a surprising array of food sources as well as ritual material that included a plaque of the goddess Astarte and an iron blade – a material introduced to the region by the Philistines.

In addition to the usual cattle, sheep, fish, and pig bones, we also identified dog and tortoise among the variety of animals used for food. Whereas grain was a staple in daily life in ancient times, consumption of a wide array of meat types points to a special occasion such as ritual feasting or special events sponsored by elites.

What’s on the horizon for your next excursion?

Our goal for the 2011 season is to expand our area horizontally in order to undertake a large exposure of the earliest Philistine levels of the site. A greater horizontal exposure will make it possible to improve our understanding of the daily life of the Philistines.

lahconfidential.blogspot.com

Ancient surgery

Κρανία προϊστορικών ανθρώπων με ενδείξεις τρυπανισμού βρέθηκαν στη Τουρκία

02/09/2010 - 07:57

Επέζησαν από την επέμβαση

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν σε προϊστορικό οικισμό στη Τουρκία τα λείψανα ανθρώπων της Εποχής του Χαλκού που έφεραν καθαρά ίχνη τρυπανισμού, δηλαδή χειρουργικής επέμβασης στο κρανίο του.

Οι ανασκαφές στο Ικίζτεπε, στη περιοχή της Σαμψούντας στο Εύξεινο Πόντο, έφεραν στο φως οικισμό που κατοικήθηκε μεταξύ 3200 και 2100 π.Χ.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσίαζε το νεκροταφείο όπου βρέθηκαν, όπως αναφέρει το New Scientist, δεκατέσσερα κρανία με ίχνη τετράγωνης τομής. Όσοι υπέστησαν την επέμβαση πρέπει να έζησαν δύο με τρία χρόνια γιατί οι πληγές είχαν επουλωθεί και το κρανίο «έδεσε» και πάλι.

Ακόμη, βρέθηκαν εργαλεία από οψιδιανό, σκληρή και κοφτερή ηφαιστειογενή πέτρα, με τα οποία προφανώς έγιναν οι επεμβάσεις. Ο οψιδιανός μεταφέρθηκε από άλλη περιοχή, επειδή δεν απαντά κοντά στο σημείο του προϊστορικού οικισμού.

Οι επεμβάσεις τρυπανισμού δεν ήταν ασυνήθιστες στην αρχαιότητα (αλλά ούτε και τη νεότερη εποχή) για την αντιμετώπιση εσωτερικής αιμορραγίας, τραυμάτων ή καρκινωμάτων, αναφέρουν οι αρχαιολόγοι.

Πριν από μερικά χρόνια, το 2003, βρέθηκε και στη Χίο κρανίο ανθρώπου που είχε υποστεί τρυπανισμό και επέζησε

ΤΟ ΒΗΜΑ, 2/9/2010

Archaeologists in Jordan say they have unearthed a 3,000-year-old temple

Published Wednesday September 1st, 2010

Dale Gavlak, The Associated Press

AMMAN, Jordan - Archaeologists in Jordan have unearthed a 3,000-year-old Iron Age temple with a trove of figurines of ancient deities and circular clay vessels used for religious rituals, officials said Wednesday.

ENLARGE PHOTO

Antiquities chief Ziad al-Saad announces the discovery of a 3,000-year-old Iron Age temple during a press conference in Amman, Jordan, Wednesday, Sept. 1, 2010. Al-Saad said that the sanctuary discovered at Khirbat 'Ataroz near the town of Mabada, some 20 miles (32 kilometers) southwest of the capital Amman, shows the advanced worship practices in Jordan's ancient Moabite kingdom, which was mentioned in the Bible. (AP Photo/Nader daoud

The head of the Jordanian Antiquities Department, Ziad al-Saad, said the sanctuary dates to the eighth century B.C. and was discovered at Khirbat 'Ataroz near the town of Mabada, some 20 miles (32 kilometres) southwest of the capital Amman.

He said the complex boasts a main room that measures 388 square feet (36 square meters), as well as two antechambers and an open courtyard.

The sanctuary and its artifacts — hewn from limestone and basalt or moulded from clay and bronze — show the complex religious rituals of Jordan's ancient biblical Moabite kingdom, according to al-Saad.

"Today we have the material evidence, the archaeological proof of the level of advancement of technology and civilization at that period of time," he said.

The Moabites, whose kingdom ran along present-day Jordan's mountainous eastern shore of the Dead Sea, were closely related to the Israelites, although the two were in frequent conflict. The Babylonians eventually conquered the Moabites in 582 B.C.

Archaeologists also unearthed some 300 pots, figurines of deities and sacred vessels used for worship at the site. Al-Saad said it was rare to discover so many Iron Age items in one place.

Excavations began in Khirbat 'Ataroz in 2000 in co-operation with the California-based La Sierra University, but the majority of the items were only discovered in the past few months.

Among the items on display Wednesday, there was a four-legged animal god Hadad, as well as delicate circular clay vessels used in holy rites. Al-Saad said the objects indicate the Moabites worshipped many deities and had a highly organized ritual use of temples.

The items will be scientifically analyzed and conserved before going on display in Jordan's archaeological museum.

Σχέδιο ανάδειξης αρχαιολογικών χώρων του νομού Tρικάλων

Σχέδιο ανάδειξης αρχαιολογικών χώρων του νομού

ειδήσεις - επικαιρότητα

31-08-10, 08:13

Αφορά την αρχαία Πέλιννα, τους Γόμφους και το χώρο του Αγίου Προκοπίου Συντάσσεται φάκελος για την αρχαία Πέλιννα, τους Γόμφους και το χώρο του Αγίου Προκοπίου – Ιστορικά στοιχεία Ολοκληρωμένο φάκελο τον οποίο και θα υποβάλλει για έγκριση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ετοιμάζει η ΛΔ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων προκειμένου να στηριχθεί το έργο ανάδειξης σημαντικών αρχαιολογικών χώρων του νομού μας. Οι χώροι Όπως μας είπε ο διευθυντής της παραπάνω Εφορείας κ. Χατζηαγγελάκης, πρόκειται για εργασίες οι οποίες θα περιλαμβάνονται στο τεχνικό δελτίο του έργου και θα αφορά την αρχαία Πέλιννα, τους Γόμφους και το χώρο του Αγίου Προκοπίου. Οι εργασίες που θα πάρουν σάρκα και οστά αν τελικά εγκριθεί η πρόταση και φυσικά με ποιο ποσό, θα στοχεύουν στη διαμόρφωση και ανάδειξή τους. Στοιχεία Την ιστορία και μοναδικές πτυχές των αρχαίων πόλεων του νομού Τρικάλων καταγράφει εργασία του προϊσταμένου της ΛΔ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Λεωνίδα Χατζηαγγελάκη. Η ιστορία των αρχαίων πόλεων «ανιχνεύεται» μέσα από τις φιλολογικές πηγές, τις επιγραφικές μαρτυρίες και τα αρχαιολογικά ευρήματα, που ολοένα και με μεγαλύτερη συχνότητα έρχονται στο φως και επιβεβαιώνουν θεωρίες ή αντίστοιχα καταρρίπτουν μύθους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Χατζηαγγελάκης, η εικόνα των αρχαίων πόλεων στο νομό Τρικάλων έχει ως εξής: Πέλιννα Στη διαδρομή από τη Λάρισα προς τα Τρίκαλα βρίσκεται η αρχαία Πέλιννα ή Πελινναίον, πόλη της τετράδας Εστιαιώτιδας, που απλωνόταν ανάμεσα στην Τρίκκη και τη Φαρκαδόνα, στην αριστερή όχθη του Πηνειού ποταμού. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, την πόλη ίδρυσε ο Πέλιννος, γιος του Οιχαλιέα, από την πόλη του Ευρύτου Οιχαλία. Η αρχαία Πέλιννα ταυτίστηκε με τα ερείπια στο βραχώδες ύψωμα «Παλαιογαρδίκι» που βρίσκεται 3 χλμ βορειανατολικά του χωριού Πετρόπορος. Τα αρχαία λείψανα φανερώνουν μια μεγάλη πόλη με ισχυρή οικονομική ανάπτυξη, κυρίως κατά τη διάρκεια της μακεδόνικης παρουσίας στην Θεσσαλία (354 -197 π.Χ.). Το τείχος που είναι ορατό σε αρκετή έκταση, καθώς και τα θεμέλια διαφόρων κτηρίων, αποδεικνύουν την οικονομική ευμάρεια της πόλης. Τότε, κατασκευάστηκαν τα ισχυρά τείχη, μεγάλα δημόσια κτίρια και ιερά. Η πόλη έκοψε δικά της νομίσματα, αργυρά και χάλκινα, που απεικονίζουν ιππείς ή πολεμιστές και τη Θεά Αθηνά ή τη Σίβυλλα Μαντώ, κόρη του μάντη Τειρεσία. Μετά τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. η πόλη επεκτάθηκε στα δυτικά και οχυρώθηκε με ισχυρό τείχος. Η περίπτωση των Γόμφων Τα ερείπια των αρχαίων Γόμφων, της δεύτερης, μετά την Τρίκκη, πόλης της τετράδας Εστιαιώτιδας βρίσκονται σε απόσταση 1,5 χλμ. βορειοανατολικά του Μουζακίου, στη δέση «Επισκοπή», στη βόρεια όχθη του Πάμισου ποταμού. Η αρχαία πόλη ιδρύθηκε τον 4° αι. π.Χ. μάλλον από συνοικισμό κωμών, σε στρατηγική δέση, καθώς έλεγχε τις δύο εισόδους προς την Αθαμανία και την Ήπειρο. Ισχυρό τείχος περιέτρεχε την κορυφογραμμή των λόφων από τα νοτιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά και κατά διαστήματα ενισχυόταν με πύργους. Στον απαλλοτριωμένο από το Υπουργείο Πολιτισμού αγρό Γιαννούλη αποκαλύφθηκε τμήμα του τείχους σε μήκος 63.00 μ. και δύο πύργοι που απέχουν μεταξύ τους 33,70 μ. Στους λόφους, το τείχος ήταν κατασκευασμένο με καλοδουλεμένους πλίνθους από πωρόλιθο και με καλή αρμογή. Τα τείχη των Γόμφων καταστράφηκαν την πρώτη φορά το 198 π.Χ., όταν η πόλη κατελήφθη από τους Αθαμάνες με τον βασιλιά τους Αμύνανδρο και τη δεύτερη από τον Ιούλιο Καίσαρα, το 48 π.Χ., στο ρωμαϊκό εμφύλιο πόλεμο με τον Πομπήιο. Στους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους φαίνεται πως η πόλη συρρικνώθηκε και το τείχος περιέβαλε τμήμα της παλιάς πόλης. Τμήμα αυτού του αμυντικού περιβόλου αποκαλύφθηκε κάτω από την επαρχιακή οδό Μουζακίου - Λαζαρίνας. Οι Γόμφοι έκοψαν δικά τους νομίσματα, τα οποία φέρουν τις επιγραφές «ΓΟΜΦΕΩΝ», «ΓΟΜΦΙΤΟΥΝ». Στις παραστάσεις τους διακρίνεται άλλοτε ο Ζευς Παλάμνιος ή Ακραίος και άλλοτε κεφαλή της Ήρας. Στους αρχαίους Γόμφους λατρευόταν ο Δίας «Ακραίος» με τον προσδιορισμό «Παλάμνιος». Ο ναός του «Διός Ακραίου» τοποθετείται κοντά στο χωριό Βατσουνιά, ενώ σε μικρό θραύσμα που βρέθηκε στο διπλανό οικισμό Τρυγόνα αναφέρεται λατρεία του Δία. Από άλλη επιγραφή που βρέθηκε στο χωριό Γόμφοι (Ραψίστα) πιστοποιείται λατρεία του Διονύσου Κάρπιου. Στην κοίτη του Πάμισου και νότια στις κτηματικές περιφέρειες Μαυρομματίου και Γελάνδης αναπτυσσόταν το νότιο νεκροταφείο των αρχαίων Γόμφων, ενώ στην πλευρά του Παλαιομονάστηρου το βόρειο νεκροταφείο. Και στις δύο θέσεις έχουν ερευνηθεί αρκετοί τάφοι της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, καθώς και ορισμένοι κεραμικοί κλίβανοι. Δύο τύμβοι υπάρχουν στην περιοχή, ο πρώτος αριστερά στο δρόμο προς τη Γελάνθη και ο δεύτερος στην κτηματική περιφέρεια Γόμφων (Ραψίστα), στη δέση «Λογγαράκος». Εδώ από την ΙΕ' ΕΠΚΑ ανασκάφηκαν ορισμένοι τάφοι με αξιόλογα ευρήματα - κτερίσματα. Από τις φιλολογικές πηγές και από τα ανασκαφικά στοιχεία φαίνεται πως η πόλη των Γόμφων υπήρχε τον 6° αι. μ.Χ., οπότε ανακαινίσθηκε το τείχος από τον Ιουστινιανό. Η ΕΡΕΥΝΑ Του Αποστόλη Ζώη

THE NEW ARCHAEOLOGICAL MUSEUM OF THASOS

http://www.youtube.com/watch?v=pzF6u4qX6K0

Watch a wonderful video for the new archaeological museum of Thasos island (North Greece)

RECENT EXCAVATIONS IN MANTINEIA

Aνασκαφή έφερε στο φως xρυσά κτερίσματα και τον τάφο ενός παιδιού -Εντυπωσιασμένοι οι αρχαιολόγοι

Μαντινεία

Εντυπωσιακά ευρήματα έχει φέρει στο φως η ανασκαφή που διενεργείται από τη ΛΘ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (ΕΠΚΑ) σε οικόπεδο στην περιοχή Μηλιά του Δήμου Μαντινείας.

Η ανασκαφή ξεκίνησε πρόσφατα, όταν κατά την εκσκαφή θεμελίων οικοδομής ήρθαν στο φως αρχαία αντικείμενα.

Τα μέχρι τώρα ευρήματα, που χρονολογούνται στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους, κρίνονται ιδιαίτερα σημαντικά, διότι για πρώτη φορά αποκαλύπτονται, στην περιοχή, χρυσά κτερίσματα.

Η ανασκαφή αποκάλυψε τον τάφο ενός μικρού παιδιού με χαραγμένη εξωτερικά μια λεοντοκεφαλή και μια μαρμάρινη στήλη, με την επιγραφή «ΧΑΙΡΕ».

Στο κεφάλι του παιδιού είχαν τοποθετηθεί κτερίσματα, φύλλα χρυσού, στο λαιμό έφερε χρυσό περιδέραιο και στο χέρι φορούσε δαχτυλίδι χρυσό με μια εξαιρετική παράσταση Ιππέα, ενώ γύρω από το νεκρό παιδί είχαν αποθέσει και βρέθηκαν όμορφα πήλινα και χάλκινα αγγεία, μια ξύστρα που χρησιμοποιούσαν αθλητές κι ένα ειδώλιο βατράχου, που εκτιμούν ότι θα πρέπει να ήταν το αγαπημένο παιχνίδι του νεκρού παιδιού.

Τα ευρήματα έχουν μεταφερθεί στο αρχαιολογικό μουσείο Τρίπολης, για φύλαξη και συντήρηση, ενώ η ανασκαφή συνεχίζεται.